Kanaalfeesten: ik heb vandaag (mooie dingen) gezien maar niet gevoeld

Allereerst een dikke proficiat en mijn welgemeende dank aan de organisatoren van de Kanaalfeesten in Willebroek. Het was mijn eerste keer omdat ik dit jaar de kalender anders heb ingedeeld dan vorige jaren. Heel hard bedankt voor de onvangst!

Een goed georganiseerd evenement op een zeer aangename plek. Gratis inkom, democratisch geprijsde pinten. En liefde! Alles was aanwezig!

Van de twee dagen heb ik enkel zaterdag meegemaakt. Zoals steeds op jacht naar authenticiteit, emotie, passie of beweging.

Atomic

Dit viertal brengt covers van Debbie Harry aka Blondie. Ik voelde me onmiddellijk aangesproken want in mijn (nog) jonge(re) jaren '80 van vorige eeuw was Blondie een hot hitmachine.

De verwachtingen waren bijgevolg redelijk hooggespannen. Alle grote Blondie hits kwamen aan bod. Ze zijn echt goed begonnen; met een beetje goede wil en gesloten ogen kon ik me de Blondie van 35j geleden zeker voor de geest halen.

Ofwel was er niet goed gesoundchecked of er was een technisch probleem. De geluidskwaliteit was tijdens deze gig écht niet goed en de stem van de zangeres ging verloren in de baslijnen. Of de zangeres had een beetje moeite met de moeilijkere Blondie nummers.

Wat ik hier heb gemist, was passie. Als je liedjes van één artiest covert, veronderstel ik dat daar een reden achter zit. En welke reden is beter dan bewondering, pure passie en plezier? Mensen komen naar een live optreden niet enkel luisteren maar ook kijken.

In het volle besef dat dat niet eenvoudig is, maar passie moet je niet repeteren. Een act en podium presence wel. De jongens en het meisje van Atomic moeten nog wat groeien op deze twee vlakken.

Leuk om naar te luisteren, beetje saai om naar te kijken.

No Direction & Liam van Milo

Om de succesvolle TV-reeks te volgen, ben ik al "wat te groot". De talrijk opgedaagde tieners waren helemaal mee.

Frontman Mathias Mesman voerde samen met Evelyn Chen, Héritier Tipo, Luka De Baets, Antje De Rop en Line De Dauw de verplichte en ingestudeerde nummertjes op.

Goed gezongen en grondig ingestudeerde choreo. Is dit wat deze jongens en meisjes echt willen? Of hopen zij dat dit enkel de springplank is naar een succesvolle carrière zoals de artiesten van #Likeme_1.0?

Ook de gelaatsuitdrukking en emoties zijn grondig geregisseerd. Voor authenticiteit is in dit concept geen plaats. Maar al bij al: leuk kijk- en luisterstuk

De TV-reeks is grotendeels opgenomen in Willebroek. Na het optreden namen de artiesten, onder het waakzaam oog van de toermanager en security, ruim de tijd om het publiek te groeten, selfies te nemen en handtekeningen uit te delen.

#LikeMe 2.0 - Er zit muziek in muziek

Je moet het hem nageven. Thomas Van Goethem, de grote man achter Fabric Magic heeft de gouden koe gevonden.

Faut le faire. Investeren in rechten van bestaande Vlaamse hits van niet de minste artiesten. Clouseau, Bart Kaell, Raymond Van het Groenewoud. Dat heeft iets gekost!

Dat is fase 1. In fase 2 cast je een ploeg jonge mensen die het willen maken in de showbizz. Pas afgestudeerd, getalenteerd, nog niet goed wetende wat gedaan met hun leven. De vijver is groot genoeg! Maar je moet er natuurlijk de neus voor hebben.

Fase 3. Je betaalt de jongeren niet te veel, verlapt het concept aan een TV-zender (en liefst méér dan één). Je steekt hen in belachelijke pakjes en verzint een scenario dat totaal onrealistisch is.

Van dan af gaat de bal (euh de Euro) aan het rollen. TV opnames, live optredens. Sportpaleis, merchandising. Kadjing, kadjing, kadjing. Streaming, sponsorcontracten. Kadjing, kadjing.

Voor het overige loopt het verhaal perfect gelijk met dat van Liam & companen hierboven. De groep is inclusief en alles is tot in de puntjes afgelikt, voorgeknauwd en gerepeteerd. Ruimte voor variatie, improvisatie of interpretatie is er niet.

Zoals men mij leerde tijdens mijn officiersopleiding op Saffraanberg: "U moet niet denken. Defensie denkt voor u".

Het werkt. Dat bewijzen Pommelien, Schuster en de anderen. Op naar versie 2.0

Maar. Waar ik een gi-gan-tisch probleem mee heb, is dat straks de jongeren denken dat Vlaanderen Boven of Vonken En Vuur origineel door Likeme wordt gezongen. Het wordt verkocht als een ode aan het Vlaamse lied maar ik zie het eerder als roofbouw op ons erfgoed.

Wat we niet weten, is of Van Goethem ook contractueel heeft toegespijkerd of hij ook rechten ontvangt voor hun solo-carrières onder gelijk welke vorm.

Het publiek lust er wel pap van maar voor een doorwinterde concertfotograaf op zoek naar authenticiteit, is dit quantité négligeable.

Nathalie Mskns kan alles. Maar hoe erg wil ze het?

Even héél duidelijk afspreken: géén kwaad woord over Nathalie! Nathalie, I love you! Al van toen je als Kaat mijn huiskamer kwam binnengewandeld begin jaren 2000 ben ik fan. En sindsdien is het alleen maar crescendo gegaan.

Er is bijna niéts dat Nathalie Meskens niét kan. De aankondiging van MSKNS klonk veelbelovend. Intiem, retrospectie, kijken naar de toekomst, een kijk in haar hart en meer van dat fraais.

Dat ze kon zingen, dat wisten we al. En als je iets in handen geeft van producer Yves Gaillard, dan weet je dat er "iets" uitkomt.

Hoe "La Meskens" ook haar best deed, ik voélde het niet. En ik zàg ook de spark niet niet in haar ogen. Het klonk goed, de background vocals deden het schitterend, de muzikanten evenzeer.

Onlangs hoorde ik de grote Hugo Sigal (ja die van Nicole en Hugo) tegen een jonge zanger zeggen: "Agge ni geloeweft wa da ge zingt, dan mutte een aander lieke pakke. Ge mut er in geloeweve!"

Zelfs toen ze van het podium kwam en even naar mij knipoogde, voelde ik het niet.

Ik kon niet anders dan me afvragen: "Wil jij hier vanavond echt zijn?"

Mijn deadlines begonnen snel te naderen en Tourist Lemc moest nog optreden. Nu ben ik niet echt fan van de man en een grote performer is hij ook al niet. Ik heb de beker dus niet geledigd tot op de bodem.

De volledige reportage van dit leuke festival, vindt u op https://www.pevevisuals.be/shoots