Parkrock: schoen blijft leeg

Peter Vantieghem
22 jul
4 minuten om te lezen

Toegegeven, het waren écht grote schoenen om te vullen; vorig jaar met Nationale feestdag stond de Guy Swinnen Band hier het beste van henzelf te geven onder een stralende zon.

Enkel dat laatste al was een pretbederver voor de editie van Parkrock 21 juli 2025.

We waren nochtans goed begonnen. Tegen 19h30 klaarde het op en de buienradar voorspelde droog weer voor de rest van de avond. Later op de avond net toen De Laatste Showband op kwam, gingen de hemelsluizen open...

Chasse Patat: ze hebben hun naam niet gestolen

Muzikaal talent hebben ze zéker, de jonge gasten van Chasse Patat. Wat de link nu is met de koers - Ik mag aannemen dat ze wel weten waarvan de term komt - is me niet duidelijk en dat hebben ze ook niet uitgelegd.

Nochtans hebben ze bijna zoveel staan praten als ze gezongen hebben... Een beetje context is leuk maar ipv context was de uitleg eerder wat flauw gezwets om zich een beetje interessant te maken.

De "uitleg" van de nummers zei eigenlijk niets over het ontstaan noch over de inhoud.

Bon, het muzikaal talent. Deze jongens kénnen iets van muziek. Minstens twee dan toch. Ze switchen moeiteloos tussen akoestische gitaar, keyboards en elektrische gitaar, in combinatie met zang. En zingen, dat kunnen ze ook.

Ze brengen een genre tussen pop en kleinkunst. Nederlandstalig en zelfgeschreven.

Het feit dat ze zelfgeschreven Nederlandstalige liedjes brengen, verdient zeker respect en bewondering.

Maar.... "ze weten het een beetje te goed". Man man hebben die gasten een dikke nek! De leadzanger hoort zichzelf duidelijk graag praten.

Pas op! Faut le faire, als 23-jarige met je eigen band op een podium gaan staan met je eigen nummers.

Alleen... die nummers en de teksten hebben weinig diepgang. Er is helemaal niet duidelijk wat de boodschap of missie is van deze jongens.

Tot slot, maar dat is typisch voor jonge performers, moeten ze nog wat werken aan hun performance. Op het laatste kwamen ze wel wat los. Misschien wat podiumvrees, moeilijk te zeggen. Of was het gewoon "dikkenekkerij"?

Het lijkt alsof ze een doel nastreven dat abstract is en dat ze nooit zullen bereiken. Daarom lijkt me de naam Chasse Patat(e) wel van toepassing.

Hun liedjes en teksten richten zich op de leefwereld van twintigers. Zogezegd. Hun "Boomer" liedje raakt echt kant noch wal. Zeg dat deze boomer het gezegd heeft.

Maar gedurende drie kwart van dit optreden vertrokken ze amper een spier. En dat is niét wat mensen willen zien van artiesten die hun eigen nummers brengen. Zelfs niet over boomers.

Tot slot: de podiumspringers

Als fotograaf ben ik blij en verheugd om te zien dat artiesten zelf fotografen en/of videografen bij hebben. Ik kan héél goed de zon in het water van collega's zien schijnen!

Waar ik dan weer méér moeite mee heb, is de onprofessionele aanpak van zo'n mensen. Of het nu iets, veel of weinig mocht kosten, maakt niet uit. Een concert/podiumfotograaf houdt zich aan de volgende ongeschreven regels:

Je bent gekleed in "stage black". Zwart dus.
Je gedraagt je discreet en blijft zoveel mogelijk uit het zicht van het publiek. Zet een langere lens op je camera zodat je niet tussen de muzikanten hoeft te laveren; dat stoort niet enkel de artiesten maar ook het publiek.
Als videograaf heb je een playbook zodat je geen tien keer dezelfde shots moet maken. Een videograaf kan niet anders dan tussen de artiesten laveren dus je beperkt dat tot een minimum. Zeker als je de artiesten laat maquilleren (echt!) spreek je af wat ze gaan doen wanneer.

En: als je dat netjes vraagt aan de persfotograaf, bezorgt die je allicht wel enkele foto's die jij zelf niet hebt aan een klein prijsje

Nadat de patatten bejaagd waren, gingen de hemelsluizen open in de Kruidtuin. Het aanwezige publiek dat voornamelijk voor de Laatste Showband gekomen was, kroop onder de bomen of haalde de paraplu boven.

De supporters van Chasse Patat die wel ostentatief vlak voor het podium stonden, hadden ook niet de beleefdheid om te blijven voor het volgende optreden...

De Laatste Showband

De track record van deze mannen is gigantisch. Ze speelden met Sting, Joe Cocker, Toots Tielemans en andere groten der aarde.

Stuk voor stuk ongelooflijke muzikanten. Misschien kwam het door het weer, misschien omdat het publiek vluchtte voor de neergutsende regen of misschien waren mijn verwachtingen hooggespannen.

Er zat géén vuur in. Gisteren toch niet.

Nu is Jan Hautekiet nooit de meest emotionele of expressieve geweest op het podium, maar ik fotografeerde hem enkele maanden geleden ook al tijdens een optreden van "The Philip's", de groep rond Philip Bollaert.

https://allemaal-warm-rockt.pevevisuals.be/

Enkele keren hoorde ik letterlijk een valse noot maar vooral zàg en voélde ik geen enkele emotie. Zelfs Patrick Riguelle kon me niet overtuigen. Nochtans heb ik een groot respect voor deze topmuzikant.