MUSIC BLOG: Allemaal Warm Rockt 2025 - Liedekerke

Allemaal Warm Rockt is een jaarlijks benefietfestival ten voordele van initiatieven voor mensen met een beperking. O.a. De Valier in Liedekerke (of Likert zoals ze daar zeggen) en het MPC St.-Franciscus in Roosdaal

Alleen dat verdient groot respect en opperste waardering! Het feit dat je het anno 2025 nog voor mekaar krijgt om een gratis evenement te organiseren met toch enkele headliners van nationale envergure, ook!

Dat iemand in 2025 nog een gratis festival georganiseerd krijgt voor het goede doel verdient groot respect!

Of de nationale pers dit zal oppikken, is nog maar de vraag. We hebben alleszins ons best gedaan. De organisatie is vlekkeloos, zonder meer. Dikke proficiat! De live streaming vond ik er nu misschien wat over, maar vermoedelijk is dat is om bewoners van bovengenoemde instellingen te laten meekijken. In ieder geval zeer vriendelijke en collegiale mensen. Ook het licht, dik OK!

Het moet gezegd zijn dat ik maar een klein stukje van het ganse festival heb kunnen bijwonen. Op het ogenblik dat u dit leest, staat ondergetekende al enkele uren naast het circuit van Zolder met het kanon aka telelens in de aanslag. Over de enkele optredens die ik heb mogen klikken, laat ik graag even mijn professioneel en kritisch licht schijnen.

Nicky Jones

Afkomstig uit mijn home town Asse, draait Nicky Jones al héél wat jaren mee in het circuit van de lokale artiesten. Dat hij kan zingen, dàt heeft hij al overvloedig bewezen. Een echte ambiance maker.

En dàt zoeken mensen op festivals als Alles Warm Rockt. Alleen moet de artiest er natuurlijk ook wel zin in hebben. Op de zang was niks aan te merken maar Nicky gaf sterk de indruk dat hij zijn concertje snel kwam afhaspelen om dan direct naar het volgende optreden te rijden.

Hij kwam van het podium en deed zijn toertje in het publiek maar het leek wat teveel op een verplicht nummertje.

Echte emotie of tekenen van overgave heb ik niet gezien. Natuurlijk is dat moeilijk als je een set voor de zoveelste keer zingt, maar daarvoor ben je ook artiest. Hij heeft al betere optredens gegeven. Toch kreeg hij enkele mensen aan het dansen, ook dank zij de medewerker van de Line Dancers

Blunk! feat. Blue Blot

Blunk is al sinds de oprichting een bekende naam in het blues circuit. Ze staan binnenkort dan ook op het podium van Duvel Blues. Een grootheid. Wat ik vermoed, is dat ze misschien niet "te bluesy" wilden gaan op een niet-blues evenement.

Muzikaal heeft dit ensemble niets te bewijzen. We weten dat ze het kunnen.

Blue Blot wisselt al eens van samenstelling maar met 5 muzikanten, twee backing vocals en de klok van een stem van Luc, euh Luke, kan dat niet mislopen, denk je dan!

Wat zelfs ervaren rotten soms onderschatten, is dat mensen niet enkel komen luisteren naar een optreden maar ook komen kijken. Zeker op feel good evenementen als Allemaal Warm Rockt.

En daar knelde het schoentje. Of liever: beide schoentjes. Pas helemaal aan het einde van hun set hebben ze enkele up-tempo nummers gespeeld en gaf de frontman enkele blijken van emotie. Ooit hoorde ik de grote Hugo Sigal (yes van Nicole) zeggen tegen een zanger "je moet geloven wat je zingt of stop er anders mee".

Hier en daar zit er toch wat ruis op de liedjes. Het publiek reageerde maar lauw op het optreden dat té veel leek op een opwarming voor Duvel Blues en dat absoluut pit miste, behalve dan naar het einde.

Er waren toeschouwers die zich wél goed amuseerden

Misschien omdat ik wél een blues en jazzliefhebber ben, maar ik ben op ieder vlak toch een beetje op mijn honger blijven zitten.

Kings Of Irony

Ook deze band is al "even" bezig. Ze brengen vooral covers uit de jaren '90. Dat is niet "mijn" periode noch "mijn" muziek. Ik heb er helemaal niks mee en ik kan de meeste muziek uit die periode écht niet appreciëren. Neem daarom wat volgt zeker met een korreltje zout.

De lead zanger Ronny staat bekend om zijn podium présence. Maar daar heb ik gisteren echt niets van gemerkt. Ze brachten echt niks op de planken en hun présence had weg van een dode vis. Ik kon het niet aanzien noch -horen en ben naar huis gereden om iets te eten en om alvast enkele beelden naar de nationale pers te sturen.

Het optreden van Checkpoint Charly heb ik gemist en dat scheen wél goed te zijn.

The Philips

Als "den Bollaert" iets doet, doet hij het goed en graag. En dàt is het kenmerk van rasartiesten. Filip Bollaert is de Kevin De Bruyne van de gitaristen. Met enkele generatiegenoten, muzikanten die door de wol geverfd zijn, spelen ze nummertjes van de afgelopen 50j.

Ben Crabbé, Jan Hautekiet en Bert Embrechts waren de partners in crime gisteravond.

Van het eerste nummer nemen ze het publiek op sleeptouw met meezingers uit het oeuvre van Will Tura en Guust Meeuwis maar ze schakelen naadloos over op stevige rock om dan te landen bij La Ballade Des Gens Heureux van Gerard Lenorman.

Ze voelen mekaar aan, improviseren en... amuseren zich maar ze smijten zich wel! Geen dikkenekkerij, geen afgeschermd podium tijdens de soundcheck en ze bouwen hun eigen instrumenten op. Ik kan u met de hand op het hard beloven dat er "andere gevallen" zijn...

WOW! R.E.S.P.E.C.T.

Kijk zeker eens naar de volledige fotoreeks op https://www.pevevisuals.be/shoots