Concertfoto's: beelden van kl*ten en k*tten... NO NO

Vaak zijn de hardste lessen de beste. De hoofdredacteur van "een bekend weekblad" zei me eens: "Denk je nu echt dat mensen geïnteresseerd zijn in foto's van kl*ten en k*tten van artiesten?". Quote unquote.

Niemand is geïnteresseerd in het neushaar van de zanger of het aantal vullingen in het gebit van de zangeres.

Daarmee bedoelde hij gewoon dat ik niet moest denken om een volledige reportage op te leveren die op anderhalve meter van het podium is gemaakt. Ik was nog zo trots toen ik met mijn persbandje om de pols toegelaten werd tot de backstage en podiumzone :-)

Automatisch maak je dan beelden vanuit een kikkerperspectief. Je kan immers niet anders want breder dan anderhalve of twee meter is het niemandsland niet tussen het podium en de nadars; het podium is gemiddeld ook anderhalve meter hoog.

In deze ruimte moet je dan nog laveren tussen stage cases, kabels en luidsprekers. Heel wat concertfotografen beschouwen dit als hun troon en hebben een air alsof zij de stars zijn van de avond. Niemand mag immers komen waar zij zitten dus hoe belangrijk moet je wel zijn! Ze zitten soms nog gehurkt met de camera in een hoek van meer dan 45° om de artiest te shooten.

In die setting is het onvermijdelijk dat je ofwel het neushaar van de artiest in beeld brengt, of bij "full body shots" naast de benen ook de edele delen. Needless to say dat dat niet erg elegant is.

Het gaat ook compleet voorbij aan wat een echte concertfotograaf probeert vast te leggen.

Beelden maken van vlak voor het of van óp het podium is niét waar concertfotografie over gaat!

Belangrijke opmerking: ik kan héél goed de zon in het water van collega's zien schijnen! Ik ben de eerste om knappe foto's van collega's te liken op socials. Maar brakke concertfoto's dragen er niet toe bij dat de amateurs geweerd worden van zulke evenementen.

---

Leg jij het dan eens uit als je het dan toch zo goed weet!

Of ik het zo goed weet, dat laat ik over aan het oordeel van de honderden of wel duizenden die mijn foto's al bekeken en/of gekocht hebben. Hieronder som ik enkele zaken op waarop ik let voor en tijdens concertreportages.

Let there be light!

Vooral bij kleinere evenementen wordt er vaak op alles bespaard, ook op de lichtinstallatie. Het resultaat kan zijn: te weinig licht, een verouderde lichtinstallatie of gewoon een amateur die na de uren klank- en lichttechnieker speelt. Als fotograaf hang je met handen en voeten af van de kwaliteit van de lichtinstallatie

Naast te weinig licht, is blauw/rood licht dé afknapper voor iedere concertfotograaf. Je kan vriendelijk vragen om een wit licht te voorzien om de artiest toch een béétje uit te lichten. Maar over het algemeen lijken zulke beelden genomen te zijn in een goedkope striptease bar of hoerentent.

Het ontbreken van licht opzij of bovenaan is ook zo eentje. Als fotograaf kan je maar één ding doen: matten oprollen en wegwezen. Tenminste dat is wat ik doe...

In die omstandigheden kàn je geen goede concertfoto's maken!

Beweging, emotie of suggestie

Ook hiervoor ben je voor een stuk afhankelijk van de artiest. Er zijn artiesten die tijdens de ganse set geen spier vertrekken. Bij jongere of beginnende artiesten kan je daar nog begrip voor opbrengen.

Zingen en tegelijk een instrument spelen moet je niet onderschatten

Dit seizoen presteerde ook de bekende Pieter Embrechts het om tijdens een set van een uur geen stap te verzetten en geen enkele zweem van emotie te tonen. Uit pure miserie neem je dan enkele foto's maar uit principe en uit stil protest publiceer ik er dan maar één. Ik wil mijn reputatie echt niet verbinden aan "zingende standbeelden".

Muziek kan je niet fotograferen. Daarom zoek je naar scenes waaruit blijkt dat de artiest het publiek mee heeft, dat hij/zij zich helemaal smijt in de performance.

Het no-no lijstje

Er is heel wat marketing onderzoek gedaan naar het online gedrag van mensen. Foto's waar mensen zeker niét op klikken zijn (let op de subtiele formulering)

• Shots waarop de artiest probeert de micro in haar/zijn mond te duwen

• Foto's van een artiest die een gitaar vast houdt maar geen enkele emotie noch beweging vertoont.

• Beelden waarop het gezicht van de artiest niet zichtbaar is. Zonnebrillen en hoeden vergemakkelijken eea niet...

Lekkere micro? Mooie pet!

OK Betweter, leg dan eens uit hoe het wél moet

Nope. Iedereen maakt de foto's die hij/zij wil maken. Wie ben ik om te denken dat ik het beter kan of weet...

Wat ik wél wil doen, is aangeven waarop ik let om unieke en mooie herinneringen te creëren:

1. Sta erop om enkel beelden te maken in degelijke omstandigheden qua licht. Slecht licht, geen foto's.

2. Wissel van standpunt, profiteer van soundcheck om instellingen te checken en om enkele shots zonder publiek te maken. Neem voldoende afstand van het podium of chromatische aberatie te voorkomen!

3. Wees voorbereid. Bekijk de setlist op voorhand zodat je kan focussen op emoties en beweging.

4. Concertfotografie gaat over de artiesten, (bijna) niet over het publiek. Wat organisatoren ook vragen.

   
   

5. Jullie dachten toch niet dat ik hier alle geheimen ging prijsgeven? :p :p :p

   
   
   

   

   

Kijk zeker eens op https://www.pevevisuals.be/shoots voor een bloemlezing van de talrijke concert shoots die we maken!